Ας παραδεχτούμε ότι τα καλοκαίρια που ξέραμε πέρασαν και δεν ξανάρχονται… Τα γέλια, οι βουτιές στη θάλασσα και μετά ταπεράκι με κεφτεδάκια, τα παγωτά, ο χορός και το τραγούδι το βράδυ, τα ταβερνάκια με τη χωριάτικη και τη μυρωδάτη τηγανητή πατάτα εξαφανίστηκαν.
Πήραν τη θέση τους οι ατελείωτοι καύσωνες, ο τρόμος μην καεί ότι λίγο απόμεινε μαζί με τα σπίτια μας, η αισχροκέρδεια στις λίγες διακοπές που μπορεί να κάνουμε εάν τα καταφέρουμε, η κατήφεια και ο θυμός… Α και ο λογαριασμός του ρεύματος.
Ι.Λ.
