Άρθρο του Νίκου Νικολόπουλου (Πρόεδρος του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος Ελλάδος, πρώην Υπουργός και βουλευτής)
Η Ευρωπαϊκή Ένωση βρίσκεται στη μεγαλύτερη κρίση της ιστορίας της. Η αμυντική της ανεπάρκεια, η έλλειψη ηγεσίας, η καταστροφική εξάρτηση από τη ρωσική ενέργεια και η αδιανόητη γραφειοκρατία έχουν καταστήσει την Ένωση ανήμπορη να διαχειριστεί τις προκλήσεις της εποχής. Η πολιτική της απέναντι στη Ρωσία, η αποτυχημένη στρατηγική στην Ουκρανία και η αδυναμία επενδύσεων στην τεχνολογία και την ενεργειακή αυτάρκεια λειτουργούν ως ωρολογιακή βόμβα που σκάει στα χέρια των Ευρωπαίων ηγετών.
Η Ελλάδα, ως μέλος αυτής της Ευρώπης, δεν μπορεί να παραμένει αμέτοχη. Αντί να λειτουργεί ως ενεργό υποκείμενο της Ιστορίας, έχει επιλέξει τον ρόλο του πρόθυμου κομπάρσου, ακολουθώντας τυφλά τις επιταγές των Βρυξελλών και της Ουάσιγκτον, χωρίς εθνική στρατηγική, χωρίς ανεξάρτητη φωνή.
Η επιστροφή του Τραμπ και ο νέος γεωπολιτικός τυφώνας
Η πιθανή επανεκλογή του Ντόναλντ Τραμπ δημιουργεί μια νέα πραγματικότητα. Η Ευρώπη έχει ήδη χάσει την αυτονομία της και τώρα κινδυνεύει να βρεθεί στο περιθώριο των παγκόσμιων εξελίξεων. Η στρατηγική σχέση Ε.Ε. – ΗΠΑ είναι πλέον εύθραυστη, ενώ η Τουρκία επιδιώκει να εκμεταλλευτεί το ευρωπαϊκό κενό, κλιμακώνοντας την προκλητικότητά της σε βάρος της Ελλάδας.
Και η ελληνική κυβέρνηση τι κάνει; Αντί να θωρακίσει τη χώρα απέναντι σε αυτούς τους κινδύνους, έχει μετατρέψει την Ελλάδα σε δεδομένο και προβλέψιμο σύμμαχο των ισχυρών, αδιαφορώντας για τα εθνικά μας συμφέροντα. Υποχωρεί στις πιέσεις για αμυντική συνεργασία με την Τουρκία, αποδέχεται αποφάσεις που πλήττουν την ελληνική γεωπολιτική θέση και λειτουργεί ως υποτελής, χωρίς καμία διεκδικητική διάθεση.
Η Ελλάδα δεν έχει το περιθώριο να είναι παρατηρητής
Η χώρα μας δεν μπορεί να συνεχίσει να είναι ουραγός των εξελίξεων. Οφείλει:
- Να επαναπροσδιορίσει την εξωτερική της πολιτική, υιοθετώντας μια πολυδιάστατη στρατηγική που δεν θα την καθιστά δορυφόρο κανενός.
- Να μπλοκάρει κάθε ενδεχόμενο ένταξης της Τουρκίας σε ευρωπαϊκές αμυντικές δομές, απαιτώντας πρώτα σαφή αποκήρυξη των επεκτατικών της βλέψεων.
- Να διεκδικήσει ενεργό ρόλο στην ενεργειακή πολιτική της Ευρώπης, εκμεταλλευόμενη τον γεωπολιτικό της ρόλο ως γέφυρα μεταξύ Δύσης και Ανατολής.
- Να επιμείνει σε πρωτοβουλίες ειρήνης για την Ουκρανία, αντί να στηρίζει μια στρατηγική που παρατείνει τον πόλεμο χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσμα.
- Να επενδύσει στην αμυντική της αυτάρκεια και τη στρατηγική της αυτονομία, αντί να εξαρτάται αποκλειστικά από ξένες συμφωνίες που την καθιστούν έρμαιο των εξελίξεων.
Η Ελλάδα δεν είναι αποικία. Η Ευρώπη δεν μπορεί να συνεχίσει να πορεύεται ως ένας ανίσχυρος οργανισμός χωρίς ηγεσία και όραμα. Αν η πολιτική ηγεσία της χώρας δεν αντιληφθεί τις ιστορικές της ευθύνες, θα βρεθεί αντιμέτωπη με την ετυμηγορία του λαού. Οι Έλληνες απαιτούν πατριωτική πολιτική, διεκδικητική στάση και αποφασιστικότητα. Όχι υποτέλεια. Όχι παθητικότητα. Όχι δουλοπρέπεια.
