Καλύτερα να σκάβεις παρά να βγεις να αγοράσεις δώρο στις γιορτές. Τι να πάρω; Θα του αρέσει; Και άντε αποφάσισα ένα πουλόβερ… Τι χρώμα; Τι νούμερο; Ακριβό δεν είναι; Μην είμαι και τσίπης και ξεφτιλιστώ…τέλος πάντων αυτό θα πάρω… Δεν υπάρχει το νούμερό του; Ε όχι… ας ψάξω πάλι από την αρχή… Σε αυτό το πουλόβερ υπάρχει το νούμερο; Ρωτάω με αγωνία… ναι αλλά υπάρχει μόνο σε αυτό το χρώμα, η απάντηση… τέλος πάντων ας το πάρω και ας βγαίνει και πιο ακριβό…
Θα σας το πάω στο ταμείο λέει η πωλήτρια… Στο ταμείο ουρά χιλιομέτρων…υπομονή λέω, μέρες που είναι… Αντε και πλήρωσα μετά από τρία τέταρτα… το θέλετε για δώρο; Ρωτά η ταμίας… Μάλιστα λέω εγώ.
Τότε θα πάτε εκεί για τη συσκευασία…το εκεί ήταν με ουρά χιλιομέτρων. Στο εκεί περίμενα γύρω στην ώρα καθώς οι καημένες οι υπάλληλοι έψαχναν να ταιριάξουν χαρτιά και κορδέλες για κάθε συσκευασία. Παραπατούσα στο δρόμο για το σπίτι από την κούραση…απαπαπα δεν το ξανακάνω Παναγία μου!
Ι.Λ.
